jueves, 26 de febrero de 2015

Relatos dun pescador afortunado: O DETONANTE

                                                       O DETONANTE
                                                           Outubro 1986
   
 
      O mellor daquela noite foi o detonante de algo que me cativou e fixo posible un cambio radical no ocio e no emprego do meu tempo libre.  A partir de aí, empecei unha especie de aventura que me deu moitos días nos que me considerei un home afortunado por gozar e vivir momentos de privilexio, sensacións que co paso do tempo minguan en cantidade pero aumentan en intensidade. Avanzaba eu pola trintena, as miñas obrigas e responsabilidades condicionaban as miñas afeccións, a casualidade quixo que á pesca me enganchase. O detonante sucedeu a noite que sentín a maxia que revolucionou para sempre o pracer dos meus sentidos. Aquela noite máxica en min exerceu unha especie de enmeigo que me acompañaría para sempre. A partir de aí as experiencias arremuiñáronse na miña mente, pero grazas a un caderno onde as teño anotadas unha a unha, fíxenme cun compendio de datos que me permitiron ordenalas coas súas datas auténticas. Os feitos narrados son reais e en nada esaxerados, as miñas emocións e sentimentos transmítoos reflectíndoos coa efusividad que o meu carácter me dá.

      Retomando o principio daquela noite de outubro de 1986, era unha noite de sábado para domingo e esta facíase moi longa, pero aquela vez ía abastecido cunha cana de pescar que lle regalara ao meu fillo Germán e que el apenas utilizaba. Pedín consello ao meu compañeiro Hernández, nisto da pesca era, e segue sendo, un fenómeno ao que "había e hai que deixarlle comer nun prato á parte". Asesoroume, tomei nota fidedigna e detallada, abastecéndome do material axeitado para a experiencia. Recordo que esperei ata a unha da madrugada, hora en que aparquei o meu vello coche, un Renault 12 familiar, xunto á coroación do peirao nº 4 do Areal, armei a cana coa sedela, anzol e chumbada recomendados, e de cebo empreguei uns camaróns que tiña nun viveiro colgado dunha das defensas. Deixaba chegar o chumbo ao fondo e recollía dúas voltas de carrete, buscando no fondo as miñas posibles presas, pero non sucedeu nada, recollín dúas voltas máis, xa a uns tres metros do fondo e tampouco sucedeu nada, despois dun tempo de espera e non suceder nada, volvín recoller dúas voltas máis e como tampouco sucedía nada, desanimeime e optei por prender o mango da cana debaixo dunha das rodas do coche; sentei e púxenme a ler. Cando máis distraído estaba e daba por frustrada a miña experiencia, unha picada que dobraba con brío a punteira da cana púxome en tensión, agarrei a cana, e como tiraba a condenada, estiven un anaco a gozar -pois a sensación era agradable para min, imaxínome que non para o animal. Empecei a recoller non demasiado aprisa, ata que apareceu a flote unha fermosa robaliza izándoa ata a miña posición, onde nervioso solteina do anzol, depositándoa na bandexa do maleteiro, volvín prender outro camarón e deseguido lancei, deixando baixar o chumbo ata o fondo, recollendo a continuación seis voltas de carrete, para situarme á altura de onde sentira a picada, non me desprendín da cana e non tiven que esperar moito para sentir unha sutil picada, entón baixei a punteira da cana e esperei a sentir a estirada da sedela para cravar o anzol.

       Estiven así unha e outra vez, ata repetir a operación 23 veces. Cando me din conta eran xa as 5.30 da madrugada, vivía un sono que morría, pois xa facía un anaco que a voráxine rematara. Esta experiencia supuxo para min o enganche a unha afección que se estendería ao longo dos seguintes 20 anos, con tal dedicación e actividade que isto deu lugar á vivencia de centos de momentos que eu teño por estelares, ou sexa únicos e irrepetibles.













viernes, 20 de febrero de 2015

CORRUPCIÓN Y DESPROPORCIÓN


     Es injusto por desproporcionado asignar vicios corruptos a Podemos, que si los tiene son infinitamente menores que las conductas desarrolladas en los partidos que se han repartido el poder en las últimas legislaturas. Ellos que han practicado y ayudado a ocultar la corrupción como delincuentes acreditados, imputados e incompetentes ya señalados se permiten atacar a sus adversarios políticos por unos ingresos perfectamente legalizados, ven la paja en ojo ajeno mientras en el suyo propio la corrupción generalizada la dan por amortizada. 
      
       Sacan a vocear a sus palmeros mediáticos para una vez más sacar de contexto la realidad. La banca "oficial" abre el grifo para "subvencionar" la campaña electoral de los prosistema como agradecimiento a las ayudas a fondo perdido a cuenta de un capital expoliado a los trabajadores. Enchufes y malversación de fondos públicos es el alimento por el que jura fidelidad una militancia buscona e interesada, podrida de corrupción gracias a la cual viven por encima de nuestras posibilidades. Y como el ladrón que piensa que los demás son de su condición, calumnian con la esperanza de hundir en su lodazal a los que van a regenerar la mas digna de las ocupaciones, como es servir a los ciudadanos trabajadores y no a los especuladores.

jueves, 12 de febrero de 2015

PETRÓLEO Y VENDEPATRIAS


     Desde diciembre del 2013 hasta diciembre del 2014 fue bajando el precio del barril de petróleo, llegando a acumular una bajada del 50,7%, en ese mismo plazo de tiempo las gasolinas de venta al público, acumularon una bajada del 14,42%. Por el camino alguien se quedó hasta con un 26,3% en su pico máximo. Que esto ocurra en un país como España, con sobre el papel, una democracia consolidada, con unos representantes que están obligados por ley a defender el interés general, es de juzgado de guardia.

     Aquí hay algo que no cuadra y lo más doloroso del asunto es el silencio y el conformismo de nuestros representantes políticos y demás poderes del Estado, que parecen estar confabulados con los sinvergüenzas que presiden unas empresas mafiosas que en vez de competir entre ellas se ponen de acuerdo junto nuestros gobernantes traidores para así mejor expoliar nuestros ya menguantes ingresos, unos por acción y otros por omisión dan amparo a este expolio con sus políticas permisivas, mientras nos engañan diciendo que trabajan incansablemente por nuestro bienestar cuando en realidad están preparando su retiro dorado en los consejos de administración de las petroleras, donde estos vendepatrias se llevan crudo un salario que ellos dicen legal, pero que es producto de un comportamiento desleal, corrupto e inmoral.


jueves, 5 de febrero de 2015

DE LO QUE SE TRATA ES DEL TRATO DEL RETRATADO


         No se trata de una guerra económica entre un conjunto de países buenos y un conjunto de países malos. Se trata de un conjunto de gentes de una escala social alta contra un conjunto de gentes de una escala social media y baja. Se trata del comportamiento de unos representantes políticos, la mayoría provinientes de la clase social alta, que nos han gobernado hasta ahora y que no han sido, ni honrados ni diligentes, a la hora de llevar a la práctica las promesas electorales y los mandatos constitucionales. Han abusado de la confianza en ellos depositada cometiendo toda clase de tropelías para favorecerse y favorecer los intereses de los poderosos; a esa casta de banqueros, grandes inversores especuladores, lobbies de grandes empresarios a los que han favorecido para que funcionen con una masa obrera precarizada y tambien con ayudas y subenciones desangrando las arcas públicas de nuestras instituciones.

      Los poderosos y adláteres que les acompañan se sorprenden de que los de la clase social baja se revelen, que los que ellos creían unos infelices no acaten sus directrices. Que los que ellos quieren esclavos e ignorantes resulta que ya no están por la labor de aceptar como irremediable la miseria en la que sus políticas los han sumido, ellos que han logrado, con sus escandalosos comportamientos, la reacción del pueblo trabajador se ven ahora desbordados y ya no saben como hacer para parar lo que ya es imparable. El sistema se les va al garete por abuso de poder, por reirse de las buenas gentes de un país al que creían domesticado, la indignidad con la que nos han tratado los ha retratado.